(toespraak bij de huldiging van het 100-jarige bestaan van studentenvereniging Moeder Sinjoria, uitgesproken in het Felix-Pakhuis op 26 oktober 2019).
Hulde!
Het gebeurt niet elke dag dat ik als schepen een honderdjarige mag fêteren. Die eer is meestal weggelegd voor de burgemeester, of de schepen voor sociale zaken.
Maar nu is het aan mij. En ik heb ‘chance’, want de jubilaris is volgens mij in de ‘fleur’ van zijn leven.
Bovendien gaat het om een eeuweling waar ik een zekere affiniteit mee heb.
De geschiedenis van Sinjoria laat zich lezen als een kroniek van de Vlaamse ontvoogding. In 1919 gestart, een afsplitsing van een Franstalige studentenvereniging voor Antwerpse studenten in Leuven.
Dat waren nog eens tijden… Geschiedenis die in grote, gulden letters geschreven werd.
Ik wil daarom niet alleen hulde brengen aan Sinjoria zoals die zich hier en nu voor mij staat, maar ook aan de twee stichters van destijds, en voor hun keuze om voluit te kiezen voor hun Vlaamse identiteit.
Stan Leurs en Fernand Collin, die de pen vasthielden niet alleen voor de oprichtingsacte, maar ook voor de verzen die u allen zo gekend en genegen zijn:
‘Schalt uit uw machtlied wijd en zijd. Koene Sinjoren zingen atijd. De vrijheid die ons Brabo bracht, ’t jolijt dat uit ons poesje lacht’.
Die twee stichters zouden verderop in hun leven nog veel meer strepen verdienen. Fernand Collin als stichter van de Kredietbank, Stan Leurs als 1 van de oprichters van de VTB.
Straffe mannen!
De Antwerpse aanwezigheid aan de KU Leuven bleef door Sinjoria, en later ook o.a. door Reuzegom nooit onopgemerkt.
Het waren gouden jaren, maar die jaren liepen af eind jaren ’60 van de vorige eeuw.
De maatschappelijke veranderingen, de veranderende tijdsgeest in die jaren sloot niet aan bij de traditionele studentenclubs. Nu weten we dat er iets teveel en te snel op de schop ging in mei ’68.
Ook Sinjoria. In 1969 was de geest uit de fles.
Maar kijk: de tijdsgeest is per definitie veranderlijk. 20 jaar later stond Sinjoria op uit de doden.
Weer trokken twee mensen de kar: Johan Mees en Karel Verlinden, iemand die ik ken als voorzitter van UNIZO. Johan Mees is ook vandaag de trekker voor deze jubileumviering.
Fernand Collin, Stan Leurs, Karel Verlinden, Johan Mees: 4 namen die wel een applaus verdienen.
Vandaag denk ik dat de tijdsgeest weer aan de kant staat van studentenverenigingen zoals Sinjoria.
Het besef dat tradities waardevol zijn, de moeite zijn om in ere te houden, groeit.
Een aantal zaken zijn nooit veranderd de afgelopen eeuw. Sinjoria is nog altijd exclusief een mannenclub. En de band met Antwerpen, die blijft ook.
Laat ons het glas heffen op Sinjoria, op Antwerpen, en op de toekomst,
Ut vivat, crescat et floreat!
