Met Kennis Van Zaken

Author: koen

  • Een meerwaardemenu

    (toespraak, gegeven in het Antwerpse Havenhuis dd. 17 oktober 2019,  op het liefdadigheidsdiner ten voordele van Mercy Ships, een organisatie die met een volledig uitgerust ziekenhuisschip talloze patiënten in de Derde Wereld de best mogelijke zorgen verstrekt)


    Goedenavond iedereen, en welkom.

    Ik mag jullie hier verwelkomen als schepen van de stad Antwerpen, en ik breng meteen ook de groeten over van onze burgemeester, die zich laat excuseren.

    Het doet me echt plezier hier vandaag als ‘table host’ aanwezig te mogen zijn.

    Een hele eer is dat, om gevraagd te worden voor een bijzonder goed doel als dit, en om daar, hoe bescheiden ook, een steentje aan te kunnen bijdragen.

    Als ik om me heen kijk, zie ik veel bekende gezichten,  maar ook mensen die ik niet meteen herken. Ik hoop ze vanavond te leren kennen. Want daar zijn dit soort events ook erg geschikt voor.

    Het doet me vooral veel plezier te merken dat de oproep van Mercy Ships zo talrijk en enthousiast overgenomen wordt, elk jaar weer opnieuw.

    De  goede band die Mercy Ships heeft met de stad Antwerpen en  de Antwerpse haven wordt hier vanavond opnieuw versterkt.

    Antwerpen is een hardwerkende stad, en daar zijn velen onder u exponent van. Tegelijk zijn we ook een stad met een groot hart.

    Het bestuursakkoord van het huidige stadsbestuur heet ‘De Grote Verbinding’, een engagement van het stadsbestuur om bij de grote sprong voorwaarts die Antwerpen maakt niemand achter te laten.

    Dat sluit aan bij de filosofie van Mercy Ships: mensen onder de arm nemen, een schouderklop, een helpende hand. En dat samen doen. Vandaar dat het thema van de avond: “Stronger Together” zo waardevol en veelbelovend is.

    Een helpende hand die een stethoscoop vast houdt, of een scalpel, of een hand die een levensreddende handeling stelt… door professionele vrijwilligers. Mogelijk gemaakt door uw steun als donor, sponsor of partner. “Stronger Together”

    Mercy Ships begon ooit als de droom van een aantal jonge mensen, nieuwsgierig naar de wereld, en hoe van die wereld een betere wereld te maken.

    Mercy Ships is een droom die vaart kreeg, letterlijk zelfs, met hospitaalschepen die daar gaan waar de nood het hoogst is,  in Afrika. Na 4 schepen nu met het grootste private hospitaalschip ter wereld, De Africa Mercy. Met duizenden vrijwilligers, vele honderdduizenden patiënten, meer dan 40.000 opleidingstrajecten voor lokale zorgprofessionals, … De droom werd werkelijkheid, en ik sta daarvoor in bewondering. U ook, dat bewijst uw aanwezigheid hier.

    Ik wil graag eindigen door te citeren uit een krantenartikel over Mercy Ships.

    Saskia is een verpleegkundige uit Lokeren die enkele jaren geleden met het hospitaalschip van Mercy Ships naar Benin in Afrika reisde, en er drie maanden werkte. ‘Stel je er vooral niet bij voor dat patiënten op het schip borstvergrotingen of liposucties krijgen. Plastische chirurgie wordt er uitgevoerd bij mensen met brandwonden die jarenlang onverzorgd bleven. En op de afdeling orthopedie werkte ik met kinderen met klompvoeten, O- en X-benen, of knieën die misgroeid zijn.’

    ‘Maar ook de dankbaarheid van de patiënten mis ik. In België houden de mensen meer afstand, vinden ze mijn werk vanzelfsprekend. In Afrika vlogen ze me voor het kleinste rond de nek. Ik zal nooit twijfelen als ik nog eens de kans krijg mee te gaan.’

    Woorden die bewijzen dat Mercy Ships een droom is die mensen vleugels geeft – de patiënten, maar ook de zorgplegers.Hopelijk geeft Mercy Ships u ook vleugels om daadwerkelijk uw steentje bij te dragen.

    Ik wens u smakelijk eten. Dit is niet alleen een meergangenmenu. Dit is een meerwaardemenu.

  • Buitenkansen in de binnenstad: woonerven


    Het belangrijkste erfgoed van Antwerpen vinden we in de 16de eeuwse stad, binnen  de grenzen van de Brouwersvliet – Kaaien – Scheldestraat – Kasteelpleinstraat en de Leien.

    De straten en pleinen in dat gebied worden bezongen door artiesten als de Strangers en Wannes Van de Velde, en we herkennen ze in de albums van Suske & Wiske.  Ook de bekendste Antwerpse verhalen en legenden vinden er hun oorsprong.

    Dat hele gebied is dus bepalend voor de ziel van Antwerpen, en die ziel wil het stadsbestuur bewaren. Districtsburgemeester Paul Cordy  en ikzelf stelden daarvoor een plan op.

    In overleg met bewoners, handelaars en andere actoren maken we die zone autoluw, en leggen we woonerven aan.  Boordstenen verdwijnen, het straatniveau zal gevel tot gevel doorgetrokken worden, wat zorgt voor een meer vrije kijk op het straatbeeld. Hierdoor ontstaat ook meer ruimte voor groene accenten en straatmeubilair.

    Parkeerplaatsen zullen er enkel zijn voor bewoners, of voor mensen met een vergunning op aanvraag, zoals frequente bezoekers, zorgverstrekkers en klusjesmannen. De snelheid voor wagen en fiets zal er beperkt worden tot max. 20 km/u. Het wooncomfort en de leefbaarheid voor de bewoners zal hierdoor merkelijk verhogen, en een aantal winkelstraten krijgt hierdoor een nieuwe impuls.

    De stad wil 90% van de binnenstad woonerf maken.

    Een volledig overzicht geven is niet mogelijk, maar toch al dit:  dit jaar nog pakken we de Lange Koepoortstraat aan. In 2021 volgen de Koningstraat en  Lange Sint Annastraat . Voor de Via Sinjoor (wandelas Centraal Station – Steenplein) vormen we de Schuttershofstraat om tot woonerf. Kipdorpvest en Van Cuyckstraat worden woonerf 2022, net als de Generaal Belliardstraat. Ondertussen leggen we ook de stadslus aan (Lange /Kort Nieuwstraat/Korte Koepoortstraat/Wolstraat/Kipdorp/St Jacobsmarkt/Kipdorpbrug), waarbij een aantal straten woonerf worden.  Daarna volgen de Prinsstraat (2023) en het Klapdorp (2024). Voor de heraanleg van Paardenmarkt en Varkensmarkt kunnen de buurtbewoners ook nog kiezen voor een gedeeltelijke aanleg als woonerf. Ook Stadswaag en omgeving staan in de planning.

  • Vlaanderen op kop!


    Het komt niet vaak voor dat vanuit Duitsland in onze richting gekeken wordt om te leren.

    Als het om fietsen gaat, steken we de Duitsers sportief steevast de loef af, zij hebben nu eenmaal geen Greg Van Avermaet of Remco Evenepoel.

    Maar ook op het vlak van fietsinfrastructuur kunnen ze wat van ons opsteken.

    Deze week bezochten 7 leden van de Duitse Bundestag, het federale parlement in Berlijn, Antwerpen om te bestuderen hoe wij hier meer fietsers op de weg krijgen en houden.

    En is er een betere manier om die infrastructuur te tonen dan een fietstochtje?

    We vertrokken met ons groepje aan Berchem Station, niet alleen een knooppunt voor de belangrijkste treinverbindingen, maar ook voor fietsers.

    20% van de gebruikers van het station komt immers met de fiets, en dat aantal stijgt nog. We wezen onze Duitse bezoekers op de fietsfaciliteiten in en rond het station, met flink wat fietsparkingplaatsen (4200 in totaal), fietsverhuur, een fietsatelier en een ruim aanbod deelfietsen.

    Van daaruit vertrokken we over de nieuwe fietsbrug, waar gemiddeld 5.000 fietsers per dag conflictvrij de Singel oversteken. Die brug maakt deel uit van de F1-Fiets-O-Strade naar Mechelen.

    Onze Duitse vrienden waren vooral geïnteresseerd in die Vlaamse ‘snelwegen voor fietsers’, omdat dit voor hun land, waar de afstanden gemiddeld wat groter zijn dan in Vlaanderen, best nuttig kan zijn.

    Ter hoogte van de grens met Mortsel draaiden we linksaf de F11 Fiets-O-Strade naar Lier op, en fietsten we het mooie stuk helemaal tot aan de nieuwe fietsbrug ter hoogte van de grens Mortsel / Boechout.

    Onderweg hielden we enkele keren halt en gaf ik tekst en uitleg, om duidelijk te maken waar de uitdagingen liggen in een ambitieus fietsbeleid, en hoe naar oplossingen te zoeken.

    Van bij de fietsbrug Mortsel / Boechout keerden we terug naar de stad, waar we langs het Ring- en Singelfietspad tot aan onze eindhalte in het Provinciegebouw reden.

    Ik weet dat we in Vlaanderen de neiging hebben bescheiden te zijn, en dat siert, maar af en toe is het toch goed om het van een ander te horen: we zijn goed bezig.

    Vlaanderen op kop!

  • Meer aandacht voor wandelaars

    (begin persbericht)

    Antwerpen en Sint-Niklaas willen meer aandacht voor wandelaars
    Op het CIVITAS Forum 2019 in het Oostenrijkse Graz (2 – 3 oktober) braken de schepenen voor mobiliteit van resp. Antwerpen en Sint-Niklaas Koen Kennis en Carl Hanssens (beiden N-VA) een lans voor de wandelaars in onze steden. Volgens Kennis en Hanssen worden wandelaars in mobiliteitsontwikkelingen al te vaak vergeten.
    Koen Kennis en Carl Hanssens namen het op voor de wandelaar in het kader van het CIVITAS Forum 2019 in Graz, een jaarlijks congres (17de editie) waar meer dan 600 beleidsvoerders, academici en mobiliteitsexperten van verschillende Europese steden  zoeken naar duurzame oplossingen voor mobiliteitsuitdagingen. Koen Kennis en Carl Hanssens zijn allebei lid van het Political Advisory Committee (PAC), een werkgroep van beleidsvoerders die de initiatieven en netwerken van CIVITAS stuurt.

    Beide schepenen wijzen erop dat de laatste twee decennia de nadruk lag op het verminderen van het autoverkeer in de steden. De fietsinfrastructuur kreeg daarbij een noodzakelijk opwaardering,  maar wandelaars kregen veel minder aandacht.

    Koen Kennis: ‘Uiteindelijk is wandelen iets wat we allemaal doen, en iets wat sowieso deel uitmaakt van elke verplaatsing die we maken. De meeste stedelijke verplaatsingen kunnen zelfs helemaal te voet gedaan worden. Antwerpen beschouwt wandelen als een volwaardige vorm van mobiliteit.’
    Carl Hanssens: ‘Sint-Niklaas krijgt op het CIVITAS Forum internationale erkenning voor de  ‘Stampvoets’-campagne in april 2019. Daarbij nodigden we mobiele en minder mobiele inwoners uit om via wandelingen hun eigen stad te verkennen en verbeteringen aan te brengen in het openbare domein.’

    De schepenen willen graag het voortouw nemen voor meer wandelvriendelijke steden in Vlaanderen.

    Schepen Kennis: ‘In maart dit jaar tekende de stad het International Charter for Walking van Walk21, een organisatie die steden en gemeenten adviseert om straten en pleinen aantrekkelijk te maken voor wandelaars. De volgende jaren wil Antwerpen het wandelen nog meer promoten. Blikvanger wordt de de aanleg van de conflictvrije wandelas Via Sinjoor van het Centraal Station tot aan het Steen.’

    Schepen Hanssens: ‘Wandelbare steden zijn leefbare steden. Een stad is maar zo leefbaar als ze toegankelijk is voor iedereen, jong en oud, mobiel of minder mobiel.’

    Links:
    De ‘Stampvoets’-campagne in Sint-Niklaas: https://www.sint-niklaas.be/actueel/stampvoets
    CIVITAS Forum 2019: https://civitas.eu/forum2019

    (einde persbericht)

     

     

  • Slim naar Antwerpen valt in de prijzen

    Vanavond mocht ik op het CIVITAS 2019 Forum in het Oostenrijkse Graz de Citizen & Stakeholder Engagement Award in ontvangst nemen. Antwerpen kreeg die prijs voor Slim naar Antwerpen, waarover de jury het volgende te vertellen had: ‘Through their Smart Ways to Antwerp brand, they are raising awareness, supporting the development of innovative #mobility solutions, and driving real behavioural change.’

    Onderstaand vind je de volledige tekst van mijn dankwoordje.

    —–

    Dear people present, dear members of the jury,

    First of all I’d like to express my gratitude. I feel honoured to be standing here, but also humble at the same time.

    A lot of other people should be standing here beside me.

    Smart Ways to Antwerp is the fruit of countless meetings, brainstorms, exchanges of ideas,  discussions, …  with tens and tens of people for the past 4 years.

    Receiving an award is always a pleasure.

    Receiving an award from professionals such as the CIVITAS jury is quite an honour.

    But most of all: receiving an award for a project which is trying to improve the lives of our citizens is worth even more.

    What a privilege indeed to work on this.

    Working on Smart Ways to Antwerp forces us to think ahead, to come up with new ideas, to be receptive to innovation and novelties.

    Smart Ways to Antwerp makes all of us smarter.

    My appreciation goes out to the members of the jury for honouring us with this award, and special thanks to Marijke and her team for making this a success.

    Thank you very much.

     

  • Water-rAnt 2019

     (toespraak ter gelegenheid van de opening van het maritieme festival Water-rAnt, 27 – 28 – 29 september 2019 op het Eilandje in Antwerpen)

    Dames en Heren,

    Het is mij een genoegen om u vandaag te mogen verwelkomen op ‘de kleine Tall Ships’ in Antwerpen, zoals ik Water-rAnt al eerder noemde.

    Die omschrijving doet niets af van dit fantastische evenement, waar ik telkens opnieuw graag aanwezig ben.

    Het is een maritiem feest dat Antwerpen past zoals een handschoen. Het is een feest om trots op te zijn, want het gaat over ons DNA, over ons verleden, ons erfgoed.

    Het Eilandje is hiervoor het geschikte decor: hier valt immers heel wat te vieren. Niet alleen omdat het Eilandje anno 2019 bruist van het leven, met toprestaurants, leuke bars en brasserieën en toonaangevende musea.

    We vieren op dit jaar ook het 500ste geboortejaar Van Schoonbeke: de stadsplanner avant la lettre die 5 eeuwen geleden het stratenplan van dit stadsdeel tekende in wat toen ‘De Nieuwe Stad’ heette.

    Ik ben heel blij dat Water-rAnt oog heeft voor die verjaardag en die belangrijke Sinjoor.

    En Van Schoonbeke is nog opmerkelijk actueel dames en heren.

    Zijn ‘Nieuwe Stad’ bloeide snel op in een mix van cultuur, horeca en maritiem leven, en ontwikkelde zich  razendsnel: precies wat we de voorbije jaren zien op ’t Eilandje. Van Schoonbeke zou trots zijn.

    Hij zou ongetwijfeld ook een interessante mening gehad hebben over mobiliteit.

    Hoe zou hij gekeken hebben naar de geplande werken in het kader van de Oosterweelverbinding? Wat zou hij gedacht hebben van de overkapping van de Ring? Hoe zou hij de fiets- en wandelbrug over de Schelde plannen, uittekenen, bouwen?

    Want zoals hij 500 jaar geleden nadacht over stadsontwikkelingen, over wie waar nood aan had, over waar en hoe de stad zich moest uitbreiden, hoe hij zich als ondernemer profileerde… dat is niet meer of minder dan revolutionair.

    Ik denk dat hij zich in Antwerpen anno 2019 als een vis in het water zou gevoeld hebben.

    Wat Water-rAnt ook terecht in de belangstelling plaatst, is de 150ste verjaardag van het Verbindingsdok, het begin van het Eilandje zoals we dat nu kennen.

    Ik zou de organisatie en de mensen achter Water-rAnt van harte willen feliciteren, en bedanken om zo op te komen voor ons erfgoed, roerend / onroerend / varend, ons collectief geheugen.

    Er zijn mensen die vinden dat we niet teveel naar het verleden moeten kijken, meer zelfs; dat we daar over moeten zwijgen. In Nederland gaan er zelfs stemmen op die vinden dat ze zich moeten schamen over hun Gouden Eeuw, een periode die synoniem is voor welvaart, vooruitgang, vrijheid van expressie, een bloei van de kunsten, tolerantie, vitaliteit en natievorming.

    De Gouden Eeuw hoeft niet opgepoetst te worden, want ze blinkt al voldoende. Nog veel minder moet ze weggemoffeld worden.

    Wie niet weet waar hij vandaan komt, weet ook niet waar hij naartoe wil. Het is nihilisme en zelfhaat verpakt in maatschappijkritiek. Niemand zit daar op te wachten, en je bewijst er niemand een dienst mee.

    Maar dit terzijde… Terug naar de orde van de dag…

    Water-rAnt festival is een vaste waarde geworden in Antwerpen, mede dankzij de inzet van de talrijke vrijwilligers die dit evenement al zovele jaren met hart en ziel organiseren. Hulde aan hen allemaal.

    Ik wens Water-rAnt 2019 wind in de zeilen, en veel gerstenat in de glazen.

     

  • De de Keyserlei verdient de beste zorgen

    (toespraak bij de aankondiging van de sensibiliseringsactie voor parkeren van tweewielers in de buurt van het Centraal Station)


    Beste aanwezigen, dames en heren,

    Een aantal maanden geleden mochten we in deze stad Jim Walker ontvangen, CEO en stichter van Walk21, een organisatie die wereldwijd opkomt voor de rechten van de voetganger.

    Ik herinner mij dat hij onder de indruk was, niet alleen van het CS, onze spoorwegkathedraal, maar ook van de locatie. Je komt hier inderdaad in het kloppende hart van de stad uit, geen straat, maar een lei…

    … Een lei die ontworpen was om indruk te maken, een rode loper richting stadscentrum….

    De de Keyserlei heeft ups & downs gekend, en onderging op door de tijd heen heel  wat veranderingen.

    Op de oudste foto’s zie je paard en kar, maar vooral toch koetsen die Sinjoren naar de ‘Middenstatie’ brengen, of naar de etablissementen, de sjiekste van ‘t stad.

    Ik vermoed dat de schepen voor mobiliteit toen vooral brieven kreeg met klachten over de uitstoot van paardendrollen.

    Dat was overlast anno 1900.

    Daarna begon het tijdperk van de automobiel. Lange tijd regeerde de auto hier. Niet eens zo lang geleden mocht je hier parkeren aan beide kanten, en lagen er ook twee rijstroken in het midden. Bomen sneuvelden bij bosjes voor koning auto, terrasjes moesten achteruit.

    Eind jaren ’60 waren er zelfs plannen om het CS af te breken, stel je voor. Moest ik toen schepen van mobiliteit geweest zijn, daar zou ik voor gaan liggen zijn. Desnoods voor een trein.

    In de jaren ’70  lag de de Keyserlei enkele jaren volledig open , en het laat zich raden dat dit geen makkelijke tijd was voor de horeca in de buurt, met toen ook nog veel cinema’s.

    Toch zou ik toen graag schepen van mobiliteit geweest zijn: dan zou er nu in Antwerpen een volledig metronetwerk gelegen hebben.

    Maar wat nooit veranderd is aan de de Keyserlei is de ‘de’.
    Zeg dus niet de Keyserlei, maar de de Keyserlei.

    Die ‘de’ geeft een zekere standing aan deze plek, en die heeft ze te danken aan de Vlaamse kunstschilder Nicaise De Keyser, naar wie de lei genoemd is.

    Antwerpen is het aan zichzelf verplicht goed zorg te dragen voor de de Keyserlei. En precies dat doen we vandaag.

    Want vandaag ziet de de Keyserlei opnieuw een mobiliteitsrevolutie over zich heen gaan.  Dit keer is het revolutie op twee wielen: fietsen, steps, scooters en alle mogelijke varianten daarop.

    Het zag er hier de laatste tijd rommelig uit door wildparkerende tweewielers. Dat was niet leuk,  voor niemand, zeker niet voor wandelaars, zeker niet voor de horeca in de buurt, ook niet voor hulpdiensten en poetsdiensten.

    Daarom grijpen we in.

    Als je op een rijtje zet wat de stad hier de laatste jaren gedaan heeft om de parkeercapaciteiten te verhogen, dat is indrukwekkend.

    De precieze cijfers vindt u in het persbericht.

    De modal shift is ingezet: steeds meer mensen laten de wagen thuis om zich in Antwerpen te verplaatsen. Dat verhoogde aanbod brengt ook nieuwe vragen met zich mee, zoals parkeerplaatsen voor tweewielers.

    Is wat we doen genoeg? De tijd zal het uitwijzen.

    De stad is trouwens zelf ook vragende partij: we vragen aan de fietsers, steppers, scooters om de infrastructuur te gebruiken. We vragen dat vriendelijk, maar wel dwingend.

    De hele herschikkingsoperatie die we hier uitvoeren, heeft dan ook een repressief luik: vanaf 14 oktober gaan we fout gestalde fietsen laten weghalen. Eigenaars kunnen die komen oppikken, maar wel volgens bepaalde afspraken.

    Ik dank u voor uw aandacht.

  • Op bezoek bij DIVA

     Gisteren ging in DIVA op de Suikerrui de tentoonstelling Wonderkamer II open, waarin het Antwerpse juwelenontwerpersduo Wouters & Hendrix de bezoekers meenemen in hun droomwereld. Een absolute aanrader!

    Ik mijn toespraak brak ik een lans voor de samenwerking tussen onze culturele instellingen en toeristische ondernemers. (zie onder)
    —–

    TEKST 
    Beste aanwezigen,

    Fijn om hier elkaar weer eens te zien in dit prachtige decor.

    Dank aan deputé Luk Lemmens om ons al warm te maken voor de nieuwe Wonderkamer van DIVA.

    Gelukwensen ook aan de gastcuratoren Wouters & Hendrix, twee ontwerpers die hun eigen stad met hun werk al zoveel jaren doen schitteren. Een uitstekende keuze om de Wonderkamer in hun handen te geven!

    Antwerpen blinkt uit in diamant, en heel wat mensen komen naar hier in de wetenschap dat Antwerpen dé diamantstad is.

    Sommige bezoekers aan onze stad  komen naar hier om te kopen of te verkopen, anderen gewoon om zich te vergapen aan de schittering van de steentjes, om kennis te maken met de geschiedenis, het vakmanschap waarvoor onze stad al eeuwenlang staat.

    Daarvoor zijn ze bij DIVA aan het juiste adres. Het eerste jaar vonden 88.000 bezoekers de weg naar hier: dat is  goed, en er is nog ruimte voor groei.

    Ik sta hier met twee petten op:
    die van schepen voor toerisme
    en die van schepen voor middenstand.

    Ik ben dan ook blij te zien dat DIVA zich op korte tijd zo goed heeft ingewerkt in het toeristische aanbod van Antwerpen, en aansluiting vindt met de lokale middenstand. Deze tentoonstelling is daarvan een voorbeeld.

    Eerst en vooral omdat ze met de keuze voor Wouters & Hendrix twee Antwerpse ontwerpers in de kijker zet.

    Daarnaast heeft DIVA samen met zeven toeristische partners een high tea-aanbod geïnitieerd. Op vertoon van een toegangsticket van de Wonderkamer II krijg je een extraatje (bijv. glaasje cava, fruitsap, rondleiding, ..) bij een van de deelnemende zaken. Op deze manier willen we onze bezoekers een fijne daguitstap / weekendje weg bieden in Antwerpen.

    Ter info: ook de logiesuitbaters krijgen in de 3de week van september een gratis rondleiding in de Wonderkamer II. Zij kunnen aan een voordeeltarief toegangstickets kopen.

    1-2tjes dus tussen toerisme en middenstand: dat is voor een schepen van toerisme en middenstand erg fijn om te horen.

    Maar zelfs als schepen voor mobiliteit kan ik niet anders dan lovend spreken over DIVA.

    Op donderdag 19 september is het Nationale Telewerkdag. DIVA stelt haar mooie leeszaal ter beschikking voor inwoners die eens een dagje willen telewerken. De telewerkers krijgen er zelfs een gratis bezoek aan de Wonderkamer II bovenop.
    Mooi om te zien hoe creatief hier gedacht wordt, niet alleen om dit museum in te vullen, maar ook om het in de markt te zetten.

    Ik wil behalve de curatoren uiteraard ook directie en personeel van DIVA feliciteren met de tentoonstelling, en wens hen veel succes toe.

  • Alexander D’Hooghe aan het woord op Radio 1

    Enkele dagen geleden kreeg Alexander D’Hooghe, de intendant van de Oosterweelverbinding, een uur lang het woord op Radio 1.

    Bij Koben Ilsen in ‘Weet ik veel’ legde hij haarfijn uit hoe hoe groot de uitdaging is waar Antwerpen en Vlaanderen voor staan, maar ook waarom we nu beter dan ooit gewapend zijn om die uitdaging tot een goed eind te brengen.

    Enkele citaten:
    ‘Vlaanderen is eigenlijk een voorschoot groot met enorm veel verkeersbewegingen van links naar rechts, van boven naar onder en heen en weer. Maar er is een scheur in die voorschoot, in die zakdoek, en dat is de Schelde. Als je Vlaanderen wilt laten circuleren moet je op een of andere manier over de Schelde geraken en we hebben gewoon te weinig Scheldekruisingen. ‘
    …
    ‘Het is te zeggen, een project voor de welvaart van Vlaanderen, voor die haven, voor het hele Vlaamse verkeerssysteem daar een soort van short cut een soort bijdrage te leveren, levert ook de kans om op rechteroever, daar heb je eigenlijke alle minder welvarende wijken van de stad Antwerpen. De wijken die historisch altijd de grootste onaangenaamste programma’s hadden. De slachthuizen, spoorweg placement, de dokken, de snelweg. Dus alles wat onaangenaam was is daar 150 jaar lang gegooid, ook de snelweg.’
    …
    ‘Het is begonnen als een mobiliteitsproject maar het kon niet enkel als dat opgelost worden. Het moest ook een stedelijk project worden, een project voor sociale rehabilitatie, om heel dat noordelijk Antwerpen kwaliteiten aan te bieden. Om heel die regio de kans te geven om te verbeteren. Als het gaat over ecologie, landschap, mobiliteit, stad maken, wijkwerking, … Het gaat over zoveel.’
    Het volledige gesprek in beeld kan u bekijken op deze link.

    De integrale uitgetikte tekst van het gesprek vindt u in bijlage (PDF).

    Radio 1 Oosterweel interview met Alexander D_ DV

  • Over toerisme en overlast


    Uit de cijfers blijkt dat Antwerpen een prima toeristische zomer achter de rug heeft.

    Vandaag deelde ik die cijfers met de pers, diezelfde pers die mij de afgelopen maanden enkele keren contacteerde om het te hebben over overlast veroorzaakt door toerisme. Het leek wel alsof die twee synoniem zijn.

    Het is zo dat er inderdaad de steden zijn die moeite hebben om het evenwicht te behouden tussen bewoners en bezoekers, en waar die twee  elkaar voor de voeten lopen. In sommige gevallen mag je dat letterlijk nemen.

    De namen die in dat verband het meest vernoemd worden zijn Amsterdam, Venetië, Dubrovnik, en Barcelona. In Hallstatt in Oostenrijk is het evenwicht helemaal zoek: 780 inwoners, 1 miljoen toeristen.

    In Brugge gaat dat om 3 toeristen op 1 inwoner. Meer toeristen dus dan bewoners. In Antwerpen is dat niet het geval: op dagbasis tellen we bij ons 8 toeristen op 100 inwoners.

    Er zijn ook de gekende verhalen van toerisme dat een impact heeft op het sociale weefsel van een stad. Ik heb dan niet enkel over overlast in de zin van nachtlawaai en gebrek aan sociale controle. Het gaat ook over fenomenen zoals logiesaanbod via AirBnB waardoor de lokale horecasector een concurrentieel nadeel ondervindt, of wat resulteert in verstoring van  de immobiliënmarkt, enz… In andere steden vind je dan weer makkelijker een chocolatier of bierwinkel dan een bakker of apotheker. Ook niet goed.

    Als ik dat soort berichten hoor, en ik kijk uit het venster van mijn kantoor op de Grote Markt, dan prijs ik mij gelukkig. Ik zie een gezellig drukke stad, tevreden toeristen en creatieve lokale ondernemers.

    Antwerpen is aantrekkelijk om meer dan 1 reden. Je komt niet enkel naar hier om te feesten, of om te shoppen, of voor het cultuuraanbod, of voor het zakentoerisme. Je neemt hier ook niet snel een selfie en dan weer weg, neen.

    Je komt om al die redenen naar hier: om te feesten, om te winkelen, om een museum te bezoeken, om zaken te doen, om de schoonheid van de stad te bewonderen. Antwerpen is een én / én – verhaal.

    Onze middenstand speelt creatief in op de muziekfestivals, de hotels pikken daar hun graantje van mee, de musea werken samen met winkeliers om tentoonstellingen te promoten, de horeca doet haar voordeel bij massale sportevents, de restaurants profiteren ook van de winkelzondagen, enz…

    Die kruisbestuiving, die samenwerking: dat is de sterkte van Antwerpen als toeristische bestemming.

    We hebben hier voor elk wat wils, en dat moeten we  goed uitspelen,  in evenwicht, elkaar onderling versterkend en met respect voor elkaar.

    De stad zal hierbij faciliteren, onze deur staat altijd open voor mensen die Antwerpen als toeristische bestemming mee willen helpen inkleuren.