Deze week publiceerde het Rekenhof de jaarlijkse lijst van mandaten van politici , en voor het eerst werden ook hun vergoedingen daarin opgenomen.

Ik heb allerminst een probleem met de transparantie die van mij gevraagd wordt. Verantwoording afleggen is iets wat ik nooit uit de weg ben gegaan, en ook nooit zal doen.

Dat verkozen politici mandaten opnemen in de besturen van strategische sectoren is perfect te verantwoorden. Het is belangrijk dat in die raden verkozenen zetelen als vertegenwoordigers van de burgers.

Liefst worden die mandaten opgenomen door mensen met kennis van zaken, mensen die bestuurservaring hebben, en die kunnen terugvallen op netwerken die ze door de jaren heen hebben opgebouwd.

Op de kwaliteit van die selectie kan wat mij betreft niet streng genoeg toegekeken worden. Mijn achtergrond als ingenieur en jarenlange werkervaring als consultant, zowel in de privé- als de publieke sector, zijn een meerwaarde om dossiers met grote publieke belangen op te volgen.

Dit gaat immers over democratische controle.

De nieuwswaarde van de berichtgeving deze week verdient wel wat kanttekeningen. Op 14 august 2018 publiceerde ik op mijn website een artikel onder de titel ‘Besturen in alle openheid’. Alles wat ik toen schreef, is ook vandaag nog relevant.

De daling van mijn  bestuursmandaten zet zich door, van 40 (2015) naar 36 (2017) en nu dus naar 34 in 2018. De overgrote meerderheid daarvan waren trouwens onbezoldigd, en vloeiden voort uit mijn ambt als schepen in de grootstad Antwerpen. Binnen mijn partij, de N-VA, neem ik ook enkele mandaten op.

De betaalde mandaten die ik dan wel aanhoud, houd ik aan om mijn werk verder te zetten om structuren te rationaliseren.

Het gaat trouwens niet om 14 of 15 betaalde mandaten, zoals ik in de media lees. 5 van die betaalde mandaten liepen af in de loop van het jaar 2018. In 2019 waren er opnieuw 2 aflopende mandaten.

Wat ik in augustus 2018 op mijn website schreef, kwam dan ook uit: ‘Door de herstructurering van de energie-intercommunales zullen mijn betaalde mandaten tegen voorjaar 2019 zakken van 18 naar 8’.

Maar cijfers zeggen niet alles. Achter die cijfers gaat een beleid schuil. Wie aan het roer zit, kan bijsturen. In mijn visie: snoeien.

Ik geloof dat het in het publieke belang is dat we  zoeken naar efficiëntie-oefeningen. Mijn nota daterend van 2017 ‘Rationalisering en optimalisering van de gemeentelijke structuren en hun rol in de energievoorziening’ was daarvan de voorafspiegeling. Daaropvolgende nota’s staan op mijn website, met daarin in detail hoe die processen verliepen, en wat de gevolgen van het snoeien in de wildgroei van intercommunales betekenden.

Achterliggende structuren zoals Intermixt, Inter-Regies en de financieringscommunales integreerden we in Fluvius en Zefier, wat leidde tot een vermindering van 350 mandaten. Vanaf 2022 zal dat een besparing opleveren van 110 miljoen euro per jaar.  Als gevolg daarvan kunnen we de energiefactuur voor de burger onder controle houden.

De persaandacht daarvoor was toen beduidend kleiner dan deze week, terwijl het wel over de essentie ging.

Ik durf nu al een voorschot op de toekomst te nemen. Op de aangifte van het Rekenhof in 2019 zullen achter mijn naam opnieuw meer mandaten staan, en ik wil daar nu al verantwoording voor afleggen: ik zal dat doen om te werken aan meer efficiënte organisaties die het belang van de burgers dienen.

We hebben in Vlaanderen maar al te lang een aangroei gezien van steeds meer nieuwe structuren, wat zich vertaalde in meer postjes, meer zitpenningen, zonder garantie op een betere werking of – dienstverlening.

Ik hoop dat dit besef in heel Vlaanderen doordringt.

Kortom, ik blijf een aantal mandaten behouden, en ik blijf er verder afschaffen om te komen tot relevante en efficiënte bestuursposten, zonder overdreven bestuurlijke overhead.

(toespraak bij de receptie ter gelegenheid van de 20ste verjaardag van de Vlaamse Beroepsvereniging Tandartsen in het Felix Pakhuis, Antwerpen)

Beste mensen,

De tijd staat niet stil. Dat is een waarheid als een huis, en die woorden zijn vanavond zeker gepast.

Niet alleen vanwege de locatie waar we hier te gast zijn. Het Felix Pakhuis herbergt het geheugen van Antwerpen.

Wie bijvoorbeeld zou willen weten wie er woonde in de  – ik zeg maar wat – Minderbroedersrui 15, 2^de verdieping in 1803, wat die persoon voor de kost deed, wanneer die persoon gestorven is, die gaat hier het antwoord op zijn vraag vinden. Wie wil weten wat er op het menu stond toen Leopold I in Antwerpen was bij de inhuldiging van de dierentuin in 1844, die kan hier terecht.

En ik maak me sterk dat u hier in de archieven ook kan terugvinden hoeveel tandartsen Antwerpen telde toen de hertog van Parma in 1585 de stad veroverde, en misschien wel wat toen de meest toegepaste behandelingen waren.

En door uw aanwezigheid vanavond komt u wellicht ook in het stadsarchief terecht.

Ik wil de Vlaamse Beroepsvereniging Tandartsen danken om voor Antwerpen te kiezen om de 20^ste verjaardag te vieren in onze stad.

Bij een lustrum passen ook bedankingen. Die gaan in eerste instantie vandaag naar Guido Lysens, Yann Van Hoecke en Frank Herrebout, dank voor hun inzet de voorbije jaren.

20 jaar, is dat lang? Is dat kort?

Als ik even terugreken, dan betekent dit dat de vereniging opgericht werd bij ingang van het nieuwe millennium.

Een tijdperk van optimisme, zo herinner ik me, meer toch dan nu, waar nogal  wat mensen lijken te denken dat het einde der tijden nabij is.

Ik ben in Antwerpen schepen van mobiliteit, en ik denk dat we de problemen waar we – niet alleen in hier, maar wereldwijd – mee worstelen best aankunnen als we investeren in innovatie.

Om een simpel voorbeeld te geven: wie had amper twee jaar geleden kunnen denken dat bezoekers in onze steden zouden kunnen kiezen uit zo’n ruime waaier vervoersmogelijkheden voor individueel vervoer? Zelfs voor vervoer van cargo?

Liever dan te geloven in de ondergang geloof ik in vooruitgang.

Maar kijk naar uw eigen vakgebied, en naar de technologische vooruitgang sinds 2000.

Net zoals in andere medische vakgebieden heeft de tandheelkunde ook in het afgelopen decennium een grondige vooruitgang geboekt. De mogelijkheden en evoluties op tal van gebieden, zoals de digitalisering en implantologie om er maar een paar te noemen, zijn significant toegenomen. En dat is een goede zaak!

De VTB is een  jonge beroepsvereniging, en het zit in haar natuur om de uitdagingen niet uit de weg te gaan, maar die juist opzoekt. Ik weet zeker dat dit zo was bij oprichting destijds, en ik voel aan dat dit ook vandaag, in dit feestjaar voor VTB, nog steeds het geval is.

Ik wens de VBT veel succes om die rol op te nemen, en  nog eens voor minstens 20 jaar spreekbuis en belangenbehartiger te zijn van de Vlaamse tandarts.

Gelukwensen dus, en doe zo voort.

(toespraak op de nieuwjaarsreceptie van de Antwerp Hotel Association, ParkInn by Radisson Berchem, dd. 14  jan. 2020)

Dames en Heren, beste hotel- en horecapartners,

Eerst en vooral dank aan de mensen van Park Inn by Radisson om ons hier zo fijn te verwelkomen.

Ik zou willen zeggen dat het traditie is dat ik u allen hier elke jaar mag begroeten, maar het woord ‘traditie’ doet me zo oud voelen, en dus houd ik het liever op: een goede gewoonte.

Het jaar is 2020, en dat jaartal doet me meer dan andere jaartallen denken aan een nieuwe start, een nieuw begin: het jaar 2.0 !

We gaan ook het 2^de jaar in van deze legislatuur. Dit stadsbestuur is een investeringsbestuur. 2 miljard euro gaat dit stadsbestuur investeren in een stad die, zoals u ongetwijfeld zal al gemerkt heeft, in de stellingen staat.

We investeren in parken, pleinen en open ruimte en mobiliteit, in een bereikbare, leefbare stad. We investeren in veiligheid, in een propere stad, want ook dat draagt bij tot een veiligheidsgevoel.

We investeren ook, en dan kom ik op jullie terrein, in een warme en gastvrije stad, waar bezoekers en ondernemers zich kunnen ontplooien en bezoekers graag komen.

Hoe zag 2019 er in cijfers uit voor de hotelsector Antwerpen? Als ik het moet samenvatten: 2019 was een stabiel jaar voor ‘Antwerpen hotelstad’.

Het afgelopen jaar noteerden we een bezettingsgraad in de hotels van 73,9%.  De gemiddelde kamerprijs per nacht steeg naar 94,97 euro.

Dat zijn groeicijfers, maar zonder dat ze spectaculair zijn.  Wat me wel is bijgebleven van afgelopen jaar: voor het eerst werd mij als schepen de vraag gesteld of Antwerpen geen overaanbod aan hotelkamers heeft.

Volgens de tellingen dd. 12 november 2019 zijn er in Antwerpen in totaal 5291 hotelkamers (in 71 hotels). Volgens de prognoses zal dat aantal in 2023 oplopen tot 6823 kamers, in 87 hotels.

Is dat teveel, dames en heren?

Ik wil daar heel eenvoudig dit op antwoorden: groei is goed, maar de markt zal bepalen tot waar die groei zich voortzet.  Wie aan zijn gasten geen kwaliteit levert, zal er op termijn vanzelf uit gaan, daar ben ik van overtuigd. U zal zich de komende jaren elke dag moeten bewijzen, dames en heren.

Belangrijk is volgens mij in welk segment er aanbod bijkomt.

Ik denk dat er nog nood is aan low budgethotels in Antwerpen. We volgen dit wel degelijk op, en volgens ons is de Antwerpse hotelsector nog steeds gezond.

De UNWTO (United Nations World Tourist Organisation) verwacht een groei van internationaal toerisme.

We gaan een hotelnota opstellen om dat allemaal in kaart te brengen, om klaar te zijn om die groei op te vangen.  Later deze week zie ik onze minister voor toerisme, Zuhal Demir. Zuhal en ik zitten op dezelfde golflengte.

Toerisme is voor Vlaanderen een belangrijke sector: voor ons imago, voor onze plaats in de wereld, maar uiteraard ook als economische sector. Toerisme zorgt voor inkomen en tewerkstelling, direct én indirect.

Alle stakeholders moeten zich daarvan bewust zijn. Ook de media, van wie ik de afgelopen maanden soms de indruk had dat ze bestaande problemen uit het buitenland naar Vlaanderen importeren. We hebben hier geen overlast van massa-toerisme zoals we dat zien in steden zoals Dubrovnik, Barcelona, Ibiza of Amsterdam.

Integendeel : we hebben in Vlaanderen, en zeker ook in Antwerpen, nog groeimarge. Er is nog ruimte voor meerwaarde!

Ik hoef echt niet ver vooruit te kijken in de Antwerpse agenda om mooie vooruitzichten te zien. Met evenementen zoals de World Choir Games, de Ronde van Vlaanderen, de Antwerp Ten Miles , World’s 50 Best Restaurants, de Tall Ships Race, Tomorrowland,…  zetten we volop in op belevingstoerisme.

Het Steen zit in de laatste rechte lijn naar afwerking tot een nieuw bezoekers- en belevingscentrum over Antwerpen. Het bezoekerscentrum zal de rol overnemen van het toeristische infopunt op de Grote Markt, en zal ook een verkooppunt zijn voor retail en merchandising, en tickets voor musea en attracties.

In december 2020 plannen we het openingsfeest. In het eerste jaar daar mikken we alvast op 75.000 bezoekers.

Samen het Het Steen werken we dit jaar ook de nieuwe cruiseterminal af. Deze zomer varen we het ponton naar Antwerpen voor assemblage. Na testen moet dat ponton klaar zijn om in het voorjaar 2021 cruises te ontvangen.

We blijven ook inzetten op de winkelzondagen en Antwerpen als winkelstad: verblijfstoerisme en winkelen gaan in Antwerpen immers hand in hand.

Het is duidelijk: Antwerpen is geen decorstad, wil dat ook niet zijn, het wil een stad zijn die je moeten beleven.

Toeristen zijn meer dan ooit welkom in Antwerpen, en als ze zich hier thuis komen en zelfs terug willen komen, dan is dat mede dankzij jullie inzet, professionele onthaal en creativiteit.

Ik kan jullie daarvoor alleen maar bedanken door jullie een zeer succesvol jaar 2020 toe te wensen.

 (toespraak ter gelegenheid van de opening van het maritieme festival Water-rAnt, 27 – 28 – 29 september 2019 op het Eilandje in Antwerpen)

Dames en Heren,

Het is mij een genoegen om u vandaag te mogen verwelkomen op ‘de kleine Tall Ships’ in Antwerpen, zoals ik Water-rAnt al eerder noemde.

Die omschrijving doet niets af van dit fantastische evenement, waar ik telkens opnieuw graag aanwezig ben.

Het is een maritiem feest dat Antwerpen past zoals een handschoen. Het is een feest om trots op te zijn, want het gaat over ons DNA, over ons verleden, ons erfgoed.

Het Eilandje is hiervoor het geschikte decor: hier valt immers heel wat te vieren. Niet alleen omdat het Eilandje anno 2019 bruist van het leven, met toprestaurants, leuke bars en brasserieën en toonaangevende musea.

We vieren op dit jaar ook het 500^ste geboortejaar Van Schoonbeke: de stadsplanner avant la lettre die 5 eeuwen geleden het stratenplan van dit stadsdeel tekende in wat toen ‘De Nieuwe Stad’ heette.

Ik ben heel blij dat Water-rAnt oog heeft voor die verjaardag en die belangrijke Sinjoor.

En Van Schoonbeke is nog opmerkelijk actueel dames en heren.

Zijn ‘Nieuwe Stad’ bloeide snel op in een mix van cultuur, horeca en maritiem leven, en ontwikkelde zich  razendsnel: precies wat we de voorbije jaren zien op ’t Eilandje. Van Schoonbeke zou trots zijn.

Hij zou ongetwijfeld ook een interessante mening gehad hebben over mobiliteit.

Hoe zou hij gekeken hebben naar de geplande werken in het kader van de Oosterweelverbinding? Wat zou hij gedacht hebben van de overkapping van de Ring? Hoe zou hij de fiets- en wandelbrug over de Schelde plannen, uittekenen, bouwen?

Want zoals hij 500 jaar geleden nadacht over stadsontwikkelingen, over wie waar nood aan had, over waar en hoe de stad zich moest uitbreiden, hoe hij zich als ondernemer profileerde… dat is niet meer of minder dan revolutionair.

Ik denk dat hij zich in Antwerpen anno 2019 als een vis in het water zou gevoeld hebben.

Wat Water-rAnt ook terecht in de belangstelling plaatst, is de 150^ste verjaardag van het Verbindingsdok, het begin van het Eilandje zoals we dat nu kennen.

Ik zou de organisatie en de mensen achter Water-rAnt van harte willen feliciteren, en bedanken om zo op te komen voor ons erfgoed, roerend / onroerend / varend, ons collectief geheugen.

Er zijn mensen die vinden dat we niet teveel naar het verleden moeten kijken, meer zelfs; dat we daar over moeten zwijgen. In Nederland gaan er zelfs stemmen op die vinden dat ze zich moeten schamen over hun Gouden Eeuw, een periode die synoniem is voor welvaart, vooruitgang, vrijheid van expressie, een bloei van de kunsten, tolerantie, vitaliteit en natievorming.

De Gouden Eeuw hoeft niet opgepoetst te worden, want ze blinkt al voldoende. Nog veel minder moet ze weggemoffeld worden.

Wie niet weet waar hij vandaan komt, weet ook niet waar hij naartoe wil. Het is nihilisme en zelfhaat verpakt in maatschappijkritiek. Niemand zit daar op te wachten, en je bewijst er niemand een dienst mee.

Maar dit terzijde… Terug naar de orde van de dag…

Water-rAnt festival is een vaste waarde geworden in Antwerpen, mede dankzij de inzet van de talrijke vrijwilligers die dit evenement al zovele jaren met hart en ziel organiseren. Hulde aan hen allemaal.

Ik wens Water-rAnt 2019 wind in de zeilen, en veel gerstenat in de glazen.

 

Deze week werd er in de Amsterdamstraat, aan de Londenbrug, een nieuw fietstelpunt met display in gebruik genomen. Daarnaast werden de displays van de bestaande telpunten op de Ernest Van Dijckkaai en in de Mercatorstraat vervangen. De stad Antwerpen rolde ook nog zeven andere nieuwe telpunten uit in het stedelijk permanent fietsmeetnet.

 

“Meten is weten,” vertelt schepen voor mobiliteit Koen Kennis. “Door op strategische locaties in en rond de stad permanent fietsers te tellen, kunnen we ons een goed beeld vormen van het aantal fietsers dat dagelijks de stad binnenrijdt. Ook de evolutie van de hoeveelheid fietsers over een bepaalde periode kan via een meetnet makkelijk in kaart gebracht worden.”

 

(more…)