De afgelopen maanden zijn er op en rond de Meir heel wat flagshipstores en hotspots van internationale merken bijgekomen, kijk maar naar Armani Jeans. De buurt is meer dan ooit het uithangbord om op korte termijn naambekendheid te verwerven. We kunnen dit seizoen ook spreken van een zeer sterke soldenstart en enkele topweekends. Het Antwerpse winkelhart bloeit dus als nooit tevoren.
Winkelketens aarzelen vaak niet langer om minder rendabele winkels te sluiten of na een periode van grote zichtbaarheid naar een andere locatie te verplaatsen. Dat zorgt voor een gezonde rotatie op de winkelstraten: er vertrekken partijen en er komen nieuwe merken bij. Dergelijke vernieuwing van winkels trekt bewoners en bezoekers telkens opnieuw aan. De mogelijke komst van een aantal nieuwe brands naar het Antwerpse winkelhart, zoals Primark, Uniqlo, … geeft weer nieuwe impulsen aan Antwerpen als shoppingstad.
Antwerpen is natuurlijk als populaire winkelstad méér dan enkel de Meir. Het is door de ‘kleine straatjes’ en de verschillende buurten, dat er een grote diversiteit aan shoppingmogelijkheden ontstaat. Zo willen we Antwerpen ook bekendmaken in binnen- en buitenland.
Twee jaar geleden gestart in een Londense pub als een wild idee, vandaag gelanceerd door niemand minder dan Lord Norman Foster als de manier om veilige en conflictvrije fietspaden te creëren in een stad met weinig ruimte en een stijgend aantal fietsers die de capaciteit van het huidige – eerder beperkte – netwerk onder druk zetten. Dat is Skycycle, een door architecten bedacht plan om het centrum van Londen te verbinden met de rand door middel van tien fietsverbindingen die samen 220 km tellen en enkele meters boven de grond zweven.
De Londense architecten maken zich sterk dat elk van die tot 15 meter brede routes 12 000 fietsers per uur kunnen verwerken en pendelaars een half uur tijdwinst opleveren in hun dagelijkse woon-werkverplaatsingen. Ter vergelijking: in de Antwerpse Mercatorstraat tellen onze fietstelpalen vandaag bijna 5 000 fietsbewegingen op één dag en dat in beide richtingen van een maximaal 2,5 meter breed fietspad.
Te gek voor woorden? Luchtfietsen? In 1900 werd in Californië al een Cycleway aangelegd boven de grond die Pasadena met Los Angeles moest verbinden. Wie ervan gebruik wilde maakte, diende 10 dollarcent te betalen, heen en terug 15 cent. Ook in Londen spelen ze trouwens met het idee van rekeningrijden op deze bycicle highways.
Interessant aan het idee is dat het fietsnetwerk gebruik maakt van het historische netwerk van voorstedelijke spoorverbindingen waar de fietspaden aan vastgebouwd worden of zelfs bovenop gebouwd worden. Eén van de architecten noemt het zelfs met enige overdrijving “een geboorde fietstunnel in de lucht” die opgehangen wordt aan pylonen. Een Lange Wapper dus voor fietsers. Op die manier weet dit fietsnet zes miljoen Londenaars te bereiken waarvan de helft binnen een afstand van 10 minuten tot één van de 200 toegangen tot het systeem woont en werkt.
Net hier blijft het idee van Skycycle wat in de lucht hangen. De toegang tot deze fietspaden veronderstelt vrij lange hellingen. Zeker als we het Vlaams handboek voor fietsvoorzieningen hanteren waarbij 4% hellingsgraad als uiterste grens wordt vooropgesteld om niet totaal bezweet aan te komen op het werk. Wat voor nieuwe fietsbruggen over de Singel, de Antwerpse Ring of het Albertkanaal al een probleem is, moet het zeker zijn voor de Londense Skycycle.
De nuchterheid van de ingenieur in mij kijkt dan eerder naar Nijmegen waar de fietsbrug over de Waal, de 235 meter lange Snelbinder, zelfs met een roltrap werd uitgerust om het niveauverschil te overbruggen. Maar helaas, dit jaar nog besliste de stad Nijmegen om de vaak defecte roltrap na vele vergeefse euro’s weg te halen. Fietsers die de roltrap in de voetgangerstunnel onder de Schelde gebruiken weten dat fietsen en roltrappen een lastige combinatie zijn. En de fietstunnel onder de Schelde bewijst dan weer de kwetsbaarheid van fietsliften. Bovendien kunnen dergelijke toegangen slechts een beperkt aantal fietsers verwerken.
Wat ons terugvoert naar klassieke fietshellingen. Alleen staan die ruimteverslinders haaks op datgene wat Lord Norman Foster net voor ogen had : een oplossing vinden om conflictvrije fietspaden in te passen in de beperkte stedelijke ruimte. En dat doe je niet met luchtkastelen bouwen, maar met een fietsbeleid dat een aaneenschakeling is van praktische ideeën. Een werk dat nooit af is.
Wat van Skycycle nog geen Skyfall maakt want ik kan me wel vinden in het uitgangspunt van de bedenkers : een fietsroutenetwerk dat in grote mate los staat van het netwerk voor auto’s. Door gescheiden fietspaden en fiets-o-strades, door fietsstraten die inspelen op de meest natuurlijke route voor fietsers en op fietsbruggen. In Antwerpen werken we daar volop aan, stap voor stap in kleine en haalbare projecten. Zo bijvoorbeeld aan de fietsbrug aan Berchem station langs de spoorweg. Voor de Skycycle zullen ingenieurs zich nog even moeten buigen over hoe de hoogteverschillen het best te overbruggen, iets waar we ook mee bezig zijn in de concrete projecten die voorliggen in Antwerpen. Tot dan blijft Skycycle wat mij betreft in de lucht hangen…
Sinds vorig weekend kennen we de politici die de N-VA in Antwerpen definitief op de kaart moeten zetten. De partij heeft ambitie om zowel in de stad als in de negen districten de leiding over te nemen van de sp.a. Daarvoor is veel bekwaam volk nodig. Als je wint heb je vrienden, zongen Henny Vrienten en wijlen Herman Brood. Die stelling blijkt ook uit het ogenschijnlijke gemak waarmee de N-VA bijna driehonderd kandidaten heeft gevonden voor haar Antwerpse lijsten. (more…)
N-VA Stad Antwerpen maakte vandaag haar Antwerpse kandidaten bekend voor de gemeenteraadsverkiezingen op 14 oktober. Na Bart De Wever vervolledigen Liesbeth Homans en Koen Kennis de top drie. Ludo Van Campenhout volgt op plaats vier.
De volledige lijst met kandidaten kan je hier bekijken.
