(toespraak bij een netwerkevent met Antwerpse – en Oekraïense ondernemers in de Thomas More Hogeschool, Kronenburgstraat-campus)
Goeienavond iedereen,
De oorlog tegen het Oekraïense volk is iets wat ons allemaal aan het hart gaat.
Sinds 24 februari vorig jaar leven de Antwerpenaren mee met het Oekraïense volk, slachtoffer van de Russische agressie.
Kort na de start van de oorlog al ontving de stad de eerste vluchtelingen uit het oorlogsgebied. Sindsdien is Antwerpen een tweede thuis voor meer dan 7.000 Oekraïners.
Deze mensen zijn welkom, ze zijn en blijven onze gasten zolang het nodig is.
Dames en heren, de moed die het Oekraïense volk toont op het thuisfront is een les voor ons allemaal.
De moed die ze hier in hun tweede vaderland tonen, is al even inspirerend. Ze stropen de mouwen op, en bouwen aan hun toekomst.
Dat ze daarbij hulp kunnen gebruiken, is vanzelfsprekend.
Maar als het klopt wat ik allemaal over hen hoor, dan komt dat wel in orde. Het enthousiasme is er. De ideeën zijn er. De werklust is er.
Ondernemen doe je per definitie midden in de gemeenschap. Dat is belangrijk. In eerste instantie voor de mensen zelf. Voor hun zelfrespect, hun ontwikkeling, hun integratie, het feit dat ze op eigen benen kunnen staan en bijdragen aan de gemeenschap.
De tewerkstellingsgraad van de Oekraïense vluchtelingen is in die zin belangrijk voor ons allemaal.
Ik wil graag de mensen bedanken die onze Oekraïense ondernemers daarbij ondersteunen.
Ik heb het over de mensen van NSZ en Microstart, ik noem graag Nico Volckeryck en Arthur Ross bij naam. Ik dank ook de ondernemers die bijsprongen, en de heer Christian Stoop, ere-consul van Oekraïne.
Dames en heren, of de toekomst van onze Oekraïense ondernemer zich hier zal ontrollen of na terugkeer in hun vaderland, dat is koffiedik kijken.
Maar 1 ding weet ik zeker: nu al worden hier banden gesmeed tussen Antwerpenaren en de Oekraïners.
Dat is iets wat niemand ons nog afneemt – al zeker Vladimir Poetin niet.
Ik bezegel onze kennismaking en dit initiatief graag met een toast.
Niet alleen een toast op het succes van de ondernemingen die hier zullen ontstaan, maar ook een toast op nieuwe vriendschappen, en een toast op een spoedig einde van de oorlog.
En daarvoor kan ik geen betere woorden bedenken dan de woorden die in de hele wereld vleugels hebben gekregen: Slava Ukraini! , ‘Glorie voor Oekraïne’!
