(speech bij het persmoment voor de aankondiging van de afbraak van het viaduct van Merksem)
Op de achtergrond het viaduct van Merksem dat tegen de grond zal gaan.
Dames en heren,
Ook van mijn kant een goeiemorgen. Ik neem u even graag mee terug in de tijd. Niet te ver, en ik kom ook meteen ter zake.
In de 19de eeuw, bij de aanleg van de Leien, verdween in Antwerpen de Spaanse Omwalling. Pittoreske, fotogenieke stadspoorten werden afgebroken.
In diezelfde eeuw werden ook de Scheldekaaien rechtgetrokken. De vlieten werden gedempt, honderden huizen en de resten van de Sint Michielsabdij gingen onder de sloophamer.
Het Steen ontsnapte maar op het nippertje. Het scheelde 1 stem in de toenmalige gemeenteraad.
De Brialmontvesting, een gigantische grote , groene open ruimte met mooie waterpartijen die de stad omarmde, verdween in de loop van de 20ste eeuw onder het beton. In de plaats daarvan kwam de Ring, waarvan we nu allemaal weten dat die veel te dicht bij de stad ligt.
We kunnen dat ‘Oud-Antwerpen’ nog zien op de oudste foto’s van de stad, of op prenten en schilderijen.
Van al die verdwenen stukken Antwerpse geschiedenis zijn er kroniekschrijvers die zich afvragen of dat allemaal wel zo’n goeie beslissingen waren.
De Antwerpenaar houdt zoveel van zijn stad dat hij zelfs houdt van de stad die er niet meer is, of die hij misschien zelf nooit gezien heeft.
Wellicht romantiseert hij die ook, zoals Anton Pieck dat deed in zijn tekeningen. Maar Antwerpen is de Efteling niet.
Dames en heren,
Ik denk niet dat we bang moeten zijn dat geschiedschrijvers later zullen verwijzen naar de afbraak van het ‘viaduct van Merksem’ als een flater. Esthetisch is het niet bepaald een hoogvlieger, die brug.
En voortschrijdend inzicht leerde ons ook dat zo’n viaduct in de hoogte niet bepaald bevorderlijk is voor de leefbaarheid van de omliggende wijken, en bij uitbreiding de rest van de stad.
Voor de 10duizenden mensen die hier in de buurt wonen, zijn betere oplossingen denkbaar. En dat is precies wat we hier gaan doen: de leefbaarheid van onze wijken, onze stad verbeteren.
Met de afbraak van het viaduct van Merksem laat Antwerpen een rotte tand trekken. We gaan die niet missen, en er komt een veel betere oplossing in de plaats. Luc Hellemans verwees er al naar.
De Grote Verbinding is niet enkel een project van bereikbaarheid, ook van leefbaarheid.
Dames en heren,
U ziet hier achter mij de affiches van de nieuwe campagne van de Grote Verbinding.
Kan ik straks zwemmen in het Lobroekdok?
Hoe geraak ik straks op m’n werk?
Kunnen we straks fietsen over de Schelde?
Drie prikkelende vragen. Vragen die doen dromen.
Ik maak graag een afspraak met u op 16 maart.
De grote metamorfose die hier zal plaatsvinden en het veel grotere plaatje van de Grote Verbinding zullen we uitvoerig belichten op de Ringdag in het Provinciehuis op 16 maart.
We plannen een expo met een stand van zaken
over het rondmaken van de ring met de Oosterweelverbinding,
over de overkappingen
over het Noordelijk Haventracé
over hoe we de modal shift die bezig is gaan uitdiepen en vasthouden
Daarnaast is er op de Ringdag ook mogelijkheid tot interactie met de verschillende ontwerpteams en overheidspartners. 12 experts geven tijdens evenveel Ringbabbels meer inzicht in de betekenis van De Grote Verbinding.
Jeroen Philtjens van TM ROCO zal daar trouwens ook spreken.
Dames en en heren,
we hebben al veel bereikt sinds in 2017 het Toekomstverbond boven de doopvont gehouden werd. Ook 7 jaar na datum staat iedereen nog steeds op de foto.
De tijd kunnen we niet terugdraaien, de fouten uit het verleden proberen rechtzetten wél. Ik ben niet bang van hoe de geschiedschrijvers over ons zullen oordelen.
Meer zelfs; ik kan hen geruststellen: we nemen de restanten, de verhalen van de Brialmontvesting mee in onze Ringparken.
De Grote Verbinding betekent voor Antwerpen een afspraak met de geschiedenis; het verleden én de toekomst.
