(toespraak bij de aankondiging van de sensibiliseringsactie voor parkeren van tweewielers in de buurt van het Centraal Station)
Beste aanwezigen, dames en heren,
Een aantal maanden geleden mochten we in deze stad Jim Walker ontvangen, CEO en stichter van Walk21, een organisatie die wereldwijd opkomt voor de rechten van de voetganger.
Ik herinner mij dat hij onder de indruk was, niet alleen van het CS, onze spoorwegkathedraal, maar ook van de locatie. Je komt hier inderdaad in het kloppende hart van de stad uit, geen straat, maar een lei…
… Een lei die ontworpen was om indruk te maken, een rode loper richting stadscentrum….
De de Keyserlei heeft ups & downs gekend, en onderging op door de tijd heen heel wat veranderingen.
Op de oudste foto’s zie je paard en kar, maar vooral toch koetsen die Sinjoren naar de ‘Middenstatie’ brengen, of naar de etablissementen, de sjiekste van ‘t stad.
Ik vermoed dat de schepen voor mobiliteit toen vooral brieven kreeg met klachten over de uitstoot van paardendrollen.
Dat was overlast anno 1900.
Daarna begon het tijdperk van de automobiel. Lange tijd regeerde de auto hier. Niet eens zo lang geleden mocht je hier parkeren aan beide kanten, en lagen er ook twee rijstroken in het midden. Bomen sneuvelden bij bosjes voor koning auto, terrasjes moesten achteruit.
Eind jaren ’60 waren er zelfs plannen om het CS af te breken, stel je voor. Moest ik toen schepen van mobiliteit geweest zijn, daar zou ik voor gaan liggen zijn. Desnoods voor een trein.
In de jaren ’70 lag de de Keyserlei enkele jaren volledig open , en het laat zich raden dat dit geen makkelijke tijd was voor de horeca in de buurt, met toen ook nog veel cinema’s.
Toch zou ik toen graag schepen van mobiliteit geweest zijn: dan zou er nu in Antwerpen een volledig metronetwerk gelegen hebben.
Maar wat nooit veranderd is aan de de Keyserlei is de ‘de’.
Zeg dus niet de Keyserlei, maar de de Keyserlei.
Die ‘de’ geeft een zekere standing aan deze plek, en die heeft ze te danken aan de Vlaamse kunstschilder Nicaise De Keyser, naar wie de lei genoemd is.
Antwerpen is het aan zichzelf verplicht goed zorg te dragen voor de de Keyserlei. En precies dat doen we vandaag.
Want vandaag ziet de de Keyserlei opnieuw een mobiliteitsrevolutie over zich heen gaan. Dit keer is het revolutie op twee wielen: fietsen, steps, scooters en alle mogelijke varianten daarop.
Het zag er hier de laatste tijd rommelig uit door wildparkerende tweewielers. Dat was niet leuk, voor niemand, zeker niet voor wandelaars, zeker niet voor de horeca in de buurt, ook niet voor hulpdiensten en poetsdiensten.
Daarom grijpen we in.
Als je op een rijtje zet wat de stad hier de laatste jaren gedaan heeft om de parkeercapaciteiten te verhogen, dat is indrukwekkend.
De precieze cijfers vindt u in het persbericht.
De modal shift is ingezet: steeds meer mensen laten de wagen thuis om zich in Antwerpen te verplaatsen. Dat verhoogde aanbod brengt ook nieuwe vragen met zich mee, zoals parkeerplaatsen voor tweewielers.
Is wat we doen genoeg? De tijd zal het uitwijzen.
De stad is trouwens zelf ook vragende partij: we vragen aan de fietsers, steppers, scooters om de infrastructuur te gebruiken. We vragen dat vriendelijk, maar wel dwingend.
De hele herschikkingsoperatie die we hier uitvoeren, heeft dan ook een repressief luik: vanaf 14 oktober gaan we fout gestalde fietsen laten weghalen. Eigenaars kunnen die komen oppikken, maar wel volgens bepaalde afspraken.
Ik dank u voor uw aandacht.
