(toespraak ter gelegenheid van de opening van het maritieme festival Water-rAnt, 27 – 28 – 29 september 2019 op het Eilandje in Antwerpen)
Dames en Heren,
Het is mij een genoegen om u vandaag te mogen verwelkomen op ‘de kleine Tall Ships’ in Antwerpen, zoals ik Water-rAnt al eerder noemde.
Die omschrijving doet niets af van dit fantastische evenement, waar ik telkens opnieuw graag aanwezig ben.
Het is een maritiem feest dat Antwerpen past zoals een handschoen. Het is een feest om trots op te zijn, want het gaat over ons DNA, over ons verleden, ons erfgoed.
Het Eilandje is hiervoor het geschikte decor: hier valt immers heel wat te vieren. Niet alleen omdat het Eilandje anno 2019 bruist van het leven, met toprestaurants, leuke bars en brasserieën en toonaangevende musea.
We vieren op dit jaar ook het 500ste geboortejaar Van Schoonbeke: de stadsplanner avant la lettre die 5 eeuwen geleden het stratenplan van dit stadsdeel tekende in wat toen ‘De Nieuwe Stad’ heette.
Ik ben heel blij dat Water-rAnt oog heeft voor die verjaardag en die belangrijke Sinjoor.
En Van Schoonbeke is nog opmerkelijk actueel dames en heren.
Zijn ‘Nieuwe Stad’ bloeide snel op in een mix van cultuur, horeca en maritiem leven, en ontwikkelde zich razendsnel: precies wat we de voorbije jaren zien op ’t Eilandje. Van Schoonbeke zou trots zijn.
Hij zou ongetwijfeld ook een interessante mening gehad hebben over mobiliteit.
Hoe zou hij gekeken hebben naar de geplande werken in het kader van de Oosterweelverbinding? Wat zou hij gedacht hebben van de overkapping van de Ring? Hoe zou hij de fiets- en wandelbrug over de Schelde plannen, uittekenen, bouwen?
Want zoals hij 500 jaar geleden nadacht over stadsontwikkelingen, over wie waar nood aan had, over waar en hoe de stad zich moest uitbreiden, hoe hij zich als ondernemer profileerde… dat is niet meer of minder dan revolutionair.
Ik denk dat hij zich in Antwerpen anno 2019 als een vis in het water zou gevoeld hebben.
Wat Water-rAnt ook terecht in de belangstelling plaatst, is de 150ste verjaardag van het Verbindingsdok, het begin van het Eilandje zoals we dat nu kennen.
Ik zou de organisatie en de mensen achter Water-rAnt van harte willen feliciteren, en bedanken om zo op te komen voor ons erfgoed, roerend / onroerend / varend, ons collectief geheugen.
Er zijn mensen die vinden dat we niet teveel naar het verleden moeten kijken, meer zelfs; dat we daar over moeten zwijgen. In Nederland gaan er zelfs stemmen op die vinden dat ze zich moeten schamen over hun Gouden Eeuw, een periode die synoniem is voor welvaart, vooruitgang, vrijheid van expressie, een bloei van de kunsten, tolerantie, vitaliteit en natievorming.
De Gouden Eeuw hoeft niet opgepoetst te worden, want ze blinkt al voldoende. Nog veel minder moet ze weggemoffeld worden.
Wie niet weet waar hij vandaan komt, weet ook niet waar hij naartoe wil. Het is nihilisme en zelfhaat verpakt in maatschappijkritiek. Niemand zit daar op te wachten, en je bewijst er niemand een dienst mee.
Maar dit terzijde… Terug naar de orde van de dag…
Water-rAnt festival is een vaste waarde geworden in Antwerpen, mede dankzij de inzet van de talrijke vrijwilligers die dit evenement al zovele jaren met hart en ziel organiseren. Hulde aan hen allemaal.
Ik wens Water-rAnt 2019 wind in de zeilen, en veel gerstenat in de glazen.
